Πολλά μας αποτρέπουν να δοκιμάσουμε την ψυχοθεραπεία.

Ένα απ'αυτά είναι η ιδέα πως πρέπει να είναι κανεις λίγο τρελός, ή να έχει κάποιο μεγάλο και περίεργο πρόβλημα για να πάει σ'εναν ψυχοθεραπευτή. 

Μπορεί να είναι δύσκολο να δεί κανείς πως στην πραγματικότητα η ψυχοθεραπεία δεν προορίζεται για μια ξεχωριστή και διαταραγμένη μειονότητα αλλά για όλους μας, γιατι είναι εντελώς φυσιολογικό να νοιώθει κανεις μπερδεμένος, αγχωμένος και πως δεν μπορεί ν'ανταποκριθεί στις σχέσεις, την οικογενειακή ζωή ή την καριέρα του. Έτσι, το να ειναι κανείς ένας κανονικός άνθρωπος είναι τελικά η μόνη προϋπόθεση για να κάνει ψυχοθεραπεια.

Υπάρχει επίσης η ανησυχία για το πόσο αμήχανα μπορεί να αισθανθεί κανείς σε αυτή τη διαδικασία: θα βρεθείτε με έναν άγνωστο ο οποίος θα περιμένει να του αποκαλύψετε ολόκληρη τη ζωή και τον εσωτερικό σας κόσμο. Ίσως να αναρωτιέστε γιατί να μην μιλήσετε σ'εναν φίλο;

Καταρχάς γιατί οι φίλοι δεν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι να ακούν. Όπως θα έχετε ίσως παρατηρήσει, μας διακόπτουν συχνά.

Δεύτερον, γιατι καμιά φορά είναι πιο εύκολο να μιλήσει κανεις σε κάποιον ο οποίος τον βλέπει για πρώτη φορά, δεν τον γνωρίζει και δεν έχει προσδοκίες από εκείνον.

Επίσης, οι θεραπευτές δεν ασκούν ποτέ κριτική. Η αντίληψη που έχουν για το είναι φυσιολογικό ειναι πολυ ευρύτερη απ'αυτό που πιστεύει η κοινωνία γενικότερα. Ξέρουν πόσο απρόβλεπτοι μπορούμε να γίνουμε, ιδιαίτερα σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με το σεξ και το άγχος. Η εκπαίδευση τους έχει οδηγήσει σε κάθε περιοχή του νου, του δικού τους και των άλλων. Ξέρουν πόσο παράδοξο μπορεί να είναι όλο αυτό. Δεν φοβούνται αλλά ενδιαφέρονται και κινητοποιούνται. Γι'αυτό εξάλλου έγιναν θεραπευτές. Τους ενδιαφέρει η ψυχική υγεία και θέλουν να βοηθήσουν.

Έπειτα, είναι και το κόστος. Όλο αυτό δεν θα στοιχίσει μια περιουσία; Είναι το αντιστοιχο του να βγείς ενα βράδυ με φίλους ή ν'αγοράσεις ενα ωραίο ρούχο. Το οποίο είναι ταυτόχρονα και πολύ αλλά και όχι και τόσο... Στην πραγματικότητα εξαρτάται από τις προτεραιότητες που θέτει κανείς και τι αξία δίνει σε αυτό.

Η ουσία είναι η εξής: η ψυχοθεραπεία ειναι πολύτιμη διότι πολλά απ'τα προβλήματά μας πηγάζουν απο την απουσία κατανόησης του πως δουλεύει το μυαλό μας. Το τι επιθυμούμε, το τι φοβόμαστε, το γιατί συμπεριφερόμαστε κάπως και γιατι μας κατακλύζουν κάποια συναισθήματα.

Ο στόχος της ψυχοθεραπείας είναι η γνώση του εαυτου μας. Με το να μιλάμε πολύ σε κάποιον που ακούει πολυ προσεκτικά, για πολύ καιρό, φτάνουμε στη βαθύτερη κατανόηση του νού μας. Αρχίζουν να αναδυονται κάποια μοτίβα, ενας συγκεκριμένος τροπος που προσεγγιζουμε τις σχέσεις ή το πως αντιμετωπίζουμε την ήττα και την ανατροπή στη ζωή μας. Ενας επαναλαμβανόμενος τρόπος προσέγγισης του φθόνου που πιθανώς δεν μας βοηθάει πολύ. Ενα συνεχιζόμενο πάρε-δώσε με την αδερφή ή τον πατερα μας. Αυτά είναι το υλικό της ψυχοθεραπείας. Το να μάθει κανεις πως να ζεί δεν είναι ένστικτο, δεν γεννιόμαστε μ'αυτό, είναι μια δεξιότητα. Κι ενα απ'τα μέρη που μπορει κανείς να την αποκτήσει, είναι στο απόκοσμο κι ελαφρώς ασυνήθιστο αλλά στην πραγματικότητα πολύ φυσιολογικό και παραγωγικό πλαισιο του γραφείου ενός θεραπευτη.

Το να ξεκινήσει κανείς ψυχοθεραπεια δεν ειναι ένδειξη διαταραχής. Είναι η πιο κατάλληλη, η πιο ώριμη κίνηση δέσμευσης στο δρόμο για την ψυχική υγεία.